Etiketler: yol
*Haftalar öncesinden bu yolun beni çağırdığını söylemiştim sana Lola. Bunu nasıl bildim, merak etmiyor musun? Ben ediyorum. Hem de çok.
Çocukluğumdan beri, öngörülerimin ne kadarının içsezi, ne kadarının deneyim, ne kadarının Platonik varoluşsal bilgi, ne kadarının kader olduğunu merak ettim Lola. Sen etmedin mi? Mesela geçen hafta yıllardır görmediğim bir dostumun isminin, durup dururken bir an beynime düşüvermesiyle, dostumun aniden yoluma çıkıvermesi arasında yalnızca dakikalar kadar fark vardı... İşte bunun gibi garip deneyimler yüzünden, hep o ütopik dünyada hayalini kurduğum olağanüstü laboratuarda bunları inceleyip, olayların asıl kondüsyonlarına karar verebilecektim. Tanrıcılık oynamaktan herkes keyif alır, evet. Bense keyif almak değil, salt gerçekleri bütün açıklığıyla bilmek isteyen bir meczup olmak istiyorum sadece Lola. Buna cesaretim var, hayattaki tek korkum o laboratuarın olanaksızlığı...
Lola, yola çıktım ben artık sanırım. Sanırım diyorum zira, bundan hiçbir zaman emin olamayacağımı, "Yollar yürümekle aşınmaz." diyenlerin, yalan söylediğini sen de biliyorsun. Yollar yürümekle aşınır Lola. Yollar eskir, yollar yorulur, yollar bizimle yürür. Yollar, tam da bu yüzden biter sanırız aslında. Yollar bitmez, biz biteriz Lola.
Sen sen ol, "Yollar gitmez, biz gideriz." diyenlere inanma sakın Lola.
* Tree of affinity - New York, Columbia University, Burke Library at Union Theological Seminary
UTS MS 008
neredeyse çürümüş bir el yazmasında okumustum. okurken parça parça olduğu için cümle de parça parça içimde, zihnimde: çekip gitmek alışkanlıklara karşı kendi sürecini yaratmaktır.
varmanın ya da ulaşmanın boş olduğuna inanıyorum. aslolan yolculuk çünkü..
nasibine göç yolları düstüğü için başımızın üzerinde bazen güneye bazen de kuzeye yol alan kuşlar gibi gidecek yer kalmayıncaya kadar gitmek zorunda olan insanlar var.
kaldı ki yollar hep bir çembere döner ve bütün çemberler gibi başladığı yerde biter.
tam olarak bu yazının olmasa da bir önceki aynı isimli yazının söylediği şey de bunun gibi bir şeydi. yolun yol olmalığı, insanın insan olmalığı kadar gerçek, bir o kadar da ilüzyon aslında. yol, onu yürüyen yokken o yol değil; insan o yolu yürümediğinde o insan değil.